2005

Truus Welters-Janssen

In 2005 werd herdacht dat zestig jaar geleden een einde kwam aan de Tweede Wereldoorlog. Een oorlog, die miljoenen slachtoffers kende. Vele families in Stevensweert en Ohé en Laak betreurden hun gezins- en familieleden, die omkwamen, ook tijdens de bevrijding. Een van de aansprekendste rampen in onze regio deed zich voor te Montfort, waar velen geëvacueerd waren.
Ons lid mevrouw Truus Welters-Janssen, helaas overleden op 5 februari 2006, schreef hierover het volgende gedicht:

    Miense    
    verdretig,    
    mörf geslage,    
    verwaeze,
    neet mieë klage.    
    Voel haol gezichte,    
    die zich sjoew en bleik    
    oet kelders en bunker
    nao baove richte.    

    Bevriedj?    
    Miense    
    wie eine sjoewe hóndj    
    kroependj oet de gróndj,
    wo ze van vreug toet laat    
    sjoeverig en kaad    
    zote te loestere, te baeje    
    veur häör laeve.    
    
    Is dit noe bevriejing?
    Hel keukskes    
    heite thieë    
    drinke en drinke    
    toet ze de wörmdje    
    nao binne veule zinke.    

    Den, opèns
    weer gewaervuur,
    weer voltreffers,
    janke en rope
    van naobers en gevlöchdje
    gewóndj, gesjrókke;
    vraogendj óm óngerdaak,
    óm wörmdje,
    ein bietje gemaak,

    In de kelder
    op strue en daekes
    kroepe ze bie-ein

    De oorlog is veurbie.
    Ze zeen vrie.
    Alles kapot,
    Verbrandj
    veranneweerdj.
    
    Stil zitte ze dao
    en loestere nao
    verhaole
    euver angs en doad
    en haoje zich groat.