1983

WALBURG.

Elisabeth Aberson-de Kanter

Alhoewel de lange oprijlaan nog sporen lijkt te dragen van de vele af en aan rijdende koetsjes, arresleden en paarden, zijn ruïne nog enigszins tot de verbeelding spreekt, is het nu alsof daar alles slechts een sprookje was.
Wat was Kasteel Walburg met enerzijds de brede rivier de Maas met zijn eeuwig kabbelende stroom, meevoerend heden en verleden; anderzijds bomen, oude knoestige bomen, uitgestrekte jachtterreinen en akkers, een romantisch bruggetje en aan het einde van een lang smal pad, de molen . De Hompesche molen, alsof het lijkt dat die als enige beslist wel overeind wil blijven staan, zegevierend zijn wieken laat draaien door weer en wind.
Wat is hier waar van al die verhalen, het is of je tot de laatste bladzijde leest in een spannend boek van vreugde en verdriet, glorie en eenzaamheid .........

Lees meer: WALBURG.

OHE EN LAAK EN DE VERTEDERING VAN HET KLEINE.

J. Laugs

De vertedering die het kleine vermag aan te trekken, zal bij nadere kennismaking zeer zeker ook gelden voor Ohé en Laak. Met een oppervlakte van 449 ha, waarvan circa 180 ha. water en 850 inwoners de kleinste gemeente in de provincie Limburg. Op het Eiland in de Maas aan alle kanten ingeklemd door het water, was Ohé en Laak tot de voltooiing van het Limburgse tracé E 9 - A 2, naast roemrijk Stevensweert, het meest geïsoleerde dorp van Limburg aan de rand van twee vaderlanden.

Lees meer: OHE EN LAAK EN DE VERTEDERING VAN HET KLEINE.