1996

Gedicht van Mevrouw H.Grisel-Jonk

DE MOLEN
In 1722 door Graaf De Hompesch gebouwd,
staat daar de molen, al eeuwen, vertrouwd.
Trots en fier en markant,
als een baken in het Limburgse land.

Oorlogen heeft ze moedig doorstaan,
stormen zijn over haar heen gegaan.
Maar bij al dat geweld stond ze pal,
niets en niemand bracht haar ten val.

In al die jaren verwerkte ze veel,
ja, ontelbare tonnen graan tot meel.
In de oorlog ging dat bovendien,
begrijpelijk, heel vaak clandestien.

Ze is, in een decor dat ze verdient,
nu ook 's avonds al van verre te zien.
Ze staat daar te pronken, prachtig verlicht,
mooi als een plaatje, een romantisch gezicht.

Wanneer men dan straks uitgebaggerd is,
wordt de molen het middelpunt, beslist,
van een landschap waar onverkort,
de natuur steeds mooier wordt.

In het "park" dat daarna ontstaat,
en dat voor dieren en mensen openstaat,
denk ik, dat in de toekomst menigeen geniet
van de flora en fauna in dit natuurgebied.