2007

J. Cretskens

Traditiegetrouw verzamelt de schoolgaande jeugd van de Laak zich ook dit jaar weer op oudejaarsdag om samen langs de deuren Meun te gaan zingen. De kinderen uit groep acht namen weer het voortouw en nodigden alle kinderen uit om rond 11.00 uur bij elkaar te komen in Hotel Laakerhof om samen zingend en bedelend langs de deuren van de Laak te trekken.

Bij het genot van heerlijk warme chocomel wordt de strategie uitgestippeld.
Gehuld in kleurige winterkleding, en vergezeld van enkele ouders, gaat men bij Oma  Peulen boven oppe Laak van start. Nadat aangebeld wordt en de deur open gaat, klinkt uit het volle borst:

“Meun van lever laeve
waat solt geer ôs gaeve
gaef ôs klein, gaef ôs groat
gaef ôs eine bujel broad
kenne weer det neet drage
den hoale weer de wage
is de wage veul te klein
den hoale weer de kroe-ker!”

De kinderen worden gul onthaald en zakjes met snoep en chips vliegen door de lucht. De jeugd graait en alle lekkers verdwijnt niet in de kroe-ker, maar in een uit voorzorg meege- brachte bolderwagen. Kinderen genieten zichtbaar en alle inwoners van de Laak tonen zich goedgeefs in woord en gebaar. De bolderwagen raakt snel gevuld en op veel plaatsen krijgt men ook geld toegestopt dat zorgvuldig door de oudste kinderen in een beurs wordt gestopt.
Ofschoon Laak maar uit een drietal straten bestaat is na verdeling van snuisterijen en geld iedereen meer dan tevreden. Allemaal weten ze het zeker: het volgend jaar wordt op oudejaarsdag weer Meun gezongen!
Deze traditie is al heel oud in Ohé en Laak. Karel van de Laar vertelde ons dat zijn moeder Josefiene Beunen, geboren in 1898, al in 1905 met alle kinderen Meun ging zingen op kasteel Walborg. Ieder kind ontving toen één cent van de toenmalige bewoners! In de vijftiger jaren toen Karel van de Laar met leeftijdsgenootjes Meun gingen zingen, kregen de kinderen vooral appels en walnoten toebedeeld. Wat ook vernoemd dient te worden is dat deze traditie niet in Ohé wordt gevierd. Alleen kinderen uit Laak zijn welkom!

Navraag bij Veldeke naar het woord “meun” leverde niet meer op dan de bij velen bekende betekenis van dit woord: arme, beetje zielige vrouw. Men kon mij ook niet vertellen of er meerdere versies van het liedje zijn. Wel is bekend dat er op meerdere plaatsen op oudejaarsdag traditiegetrouw door kinderen “gebedeld” wordt. Het woord kroe-ker wijst er op dat het versje zijn oorsprong in een andere plaats vond, omdat dit geen Laaks woord is. Hier gebruikt men immers sjeursker.

Hopelijk houden we zulke tradities nog lang in ere…..